"[YG] Eternal Dears" Project

เนื้อเรื่อง

5555 ในที่สุด บทแรกของฟิค YG เรื่องแรกของบอร์ดก็ได้ฤกษ์เข็นออกให้ทุกท่านได้ยลโฉมจนได้ (555 แอบดีใจเล็กน้อยจากนี้ไปมันก็ไม่ได้ชื่อว่า 'ฟิคในตำนาที่ไม่มีใครเคยได้อ่าน' อีกแล้ว คิกๆๆ บอกตรงๆ บางทีชั้นก็กลัวว่ามันจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน) แถมมาเปิดตัวในช่วงเวลาสวยซะด้วย คิกๆๆ เอาวันเกิดป๋าพอดี วันดีนะเนี่ย อ่านแล้วเป็นไงบ้างก็อย่าลืมเม้นนะจ๊ะ

เอาล่ะกระทู้นี้ตั้งขึ้มาเพื่อนกันในเรื่องนี้โดยเฉพาะสงสัยอยากตั้งคำถามอะไรกับคนเขียนก็เชิญค่า...

ความจริงแล้วมันเป็นโปรเจคที่เริ่มเอาไว้เมื่อครึ่งปีก่อน หลังจากล้มฟิค 60 หน้าที่เป็น AU ลง ในคืนหนึ่งขณะที่เรากำลังโทรคุยกันระหว่างที่ชาวบ้านหลับกันหมดแล้ว ซัทจังเธอก็เปรยออกมาว่าเธออยากแต่งฟิคอิงวง เราก็ว่ามันก็ดีนะ ฟิคอิงวงเราจะได้ใส่ข้อสงสัย + ข้อสัณิษฐานของเราลงไปได้ด้วย ชั้นซึ่งตอนนั้ยังไม่ค่อยรับรู้ความน่ากลัวในแหล่งข้อมูลของเธอก็ตอบรับว่า เอาละจากนี้เราจะแต่งฟิคอิงวงกันนะ

นั้นแหละค่ะหลังจากนั้นเราก็เริ่มต้นเก็บข้อมูลของตัวละคร (ซึ่งก็ไม่พ้นอีแกรกกับป๋า) ซึ่งแสนละเอียดมีแทบจะทุกมุน และเกือบจะทุกเรื่อง ช่วงนั้นเพราะจะต้องแต่งคู่นี้ก็เลยต้องรับข่าวสารและข้อมูลป๋าไปโดยปริยาย (จากที่ตอนแรกๆ ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่) เคยทำถึงขนาดมานั่งร่างตารางงานของอีแกรกตั้งแต่มันเริ่มเข้าวงการมาจนถึงตอนนี้ เขียนคู่ไปกับป๋าว่าในช่วงเวลาเดียวกันป๋าทำอะไรอยู่บ้าง ได้เริ่มฟัง และ (ฟังเธอ) แปลเพลงๆ หลายๆ เพลง (โดยเฉพาะ Todokanai เพลงนั้นแทบจะท่องคำแปลได้เลย) เพื่อจะได้อินกับฟิคมากขึ้น

ได้นั่งดูรายการสารพัดของอีแกรกกันอย่างสนุกสนานโดยเฉพาะช่วง Todokanai นั้นเราติดตามมันไปเหมือนคนติดละครตอนหัวค่ำ เราเรียกช่วงนั้นว่า "เหมือนนั่งตามซีรี่ยภาคต่อ" ฮ่าๆๆ มันสนุกมาก จริงๆ ในการนั่งดูว่าต่อจากนี้อีแกรกจะทำยังไงต่อ อีแกรกจะไปออกรายการด้วยท่าทางแบบไหน และในช่วงนั้นมีอไรซ่อนอยู่ให้เราจิ้นได้บ้าง มันน่าสนุกจริงๆ (ดังนั้นก็อย่าแปลกใจถึงเราจะเขียนฟิคเรื่องนี้ช้าว่าเหตุการณ์จริงอยู่เสมอ นั้นเราะเราต้องรอดูว่ามันจะทำอะไรน่ะสิ คิกๆๆ)

และช่วงนั้นก็ได้อ่านจิฮาคุด้วย คิกๆๆ หนังสือเล่มนี้ถือเป็นฐานข้อมูลที่สำคัญในการแต่งฟิคเรื่องนี้เลยนะ เพราะมันเป็นหนังสือที่อีแกรกเขียนเล่าเรื่องๆ ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของมัน ดังนั้นเวลานึกอยากรู้ว่าในเรื่องแบบนี้มันคิดว่ายังไงเราได้มาจากหนังสือเล่มนี้ด้วยล่ะ

อ้อ ... แล้วพออ่านมันมากๆ เข้าเราก็เลยเริ่มซึมซับวิธีการเขียนเล่าเรื่องของมันมาทีละน้อย ... อีกเหตุผลหนึ่งก็เพื่อความสมจริงด้วยล่ะ (ชั้นกำลังคิดอยู่ว่าซักวันบางทีชั้นอาจจะต้องเข้าไปทัศนศึกษาในศรีธันยาเพื่อศึกษาเกี่ยวกับโรงบาลบ้าเพื่อเขียนฟิคเรื่องนี้ ช่วงที่อีแกรกโดนส่งไปโรงบาลบ้าตอนเด็กรึเปล่า?)

ช่าย ... อย่างที่ใครที่อ่านจิฮาคุแล้วคงพอจะรู้ว่าอีแกรกเป็นที่พูดเรื่องออกแม่น้ำได้เก่งมาก ยกตัวอย่างถ้ามันจะพูดเรื่องเมียที่เป็นเกาหลีของมัน รู้ไหมมันเริ่มว่าไงมันดันไปเริ่มตอนที่ตัวเองเป็นดีลเลอร์กับโฮสในคาสิโนซะงั้น แล้วก็พล่ามในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับหัวข้อไปอีกหลายหน้ากว่าจะกลับมาเข้าเรื่องที่ตั้งใจจะพูดจริงๆ บางครั้งเรื่องมี่จะพูดจริงๆ มีไม่ถึงหน้าหรอก พล่ามเริ่งอื่นซะเยอะ เชื่อเขาเลยจริงๆ (เราเปล่าแก้ตัวนะ ว่าถ้าเห็นว่าในฟิคจะเห็นการพล่ามที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องที่จะพูดเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่ว่าเพราะเราบรรยายไม่รู้เรื่อง แต่เพราะตัวอีแกรกเองพูดแบบนี้ต่างหาก 5555)

แล้วยังอีกอะไรอีกน้า ....

อ้อใช่ ... เรื่องที่อยากจะเล่าอีกเรื่องหนึ่งในการทำโปรเจคครั้งนี้ก็คือเรื่องที่ดูตลกของการเขียน ... ก็คือถ้าใครมาได้ยิน หรือเห็นพวกเราเขียนกันจริงๆ ล่ะก็คงจะคิดว่าเรากำลังทำอะไรซักอย่างอยู่ที่ไม่ใช่ฟิคแน่ๆ

สำหรับเราที่เป็นเขียนเองก็ยังคิดเลยว่าการเขียนฟิคเรื่องนี้มันเหมือน จิ๊กซอร์ซะไม่มี อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ของอีแกรกกับป๋านั้นค่อนข้างยาวนาน (ก็ที่แน่ๆ 8 ปี แล้วตามข้อสงสัยของเราอีก + เพิ่มอีก 5ปี) มันเป็นช่วงเวลาที่นานมากๆ แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างป๋ากับอีแกรกในช่วงเวลานั้นก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย มีเรื่องที่พวกเราอยากเขียนมากมาย แต่บางทีก็ไม่รู้จะเขียนยังไง จะเริ่มตรงไหนก่อนดี ผลมันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้แหละ อารมณ์ฟิคที่เป็นชิ้นๆ ไม่ต่อเนื่องกันซะทีเดียว ก็เลยตัดสินใจทำเป็นซีร่ย์ซะ เพราะว่ามันง่ายกว่าการที่เราจะทำให้มันเป็นเรื่องยาวซึ่งต้องมาทำงานหนักเกี่ยวกับการวางโครงเรื่องยาวๆ ให้ไม่น่าเบื่อ (ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยากมากเลยน้า) แถมยังต้องซ่อนปม เฉลยปมที่ซ่อนไว้ในโครงเรื่องใหญ่ แล้วไหนจะโครงเรื่องย่อยๆ อีกร้อยแปด

สุดท้ายเราก็เลยคิดว่าถ้ามันลำบากขนาดนั้นก็ลองทำเป็นซีรี่ย์ดีกว่า เพราะซี่รี่ย์มันเป็นเรื่องสั้นๆ ที่ดำเนินอยู่ในโครงเรื่องใหญ่ ซึ่งถ้าทำแบบนี้เราสามารถที่จะควบคุมอะไรได้ง่ายกว่า (ก็แต่งเรื่องสั้นมันง่ายกว่าเรื่องยาวอีกแล้วนี่นา) แถมเบื่อเมื่อไหร่ก็สามารถหยุดได้โดยไม่ให้คนอ่านค้างคาได้ด้วย(หวังว่าคงไม่มีวันนั้นนะ) ก็เลยคิดว่าแบบนี้คงจะเหมาะกับฟิคอิงวงของเราที่สุด

สำหรับเราแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ได้แต่งฟิคซี่รี่ย์แบบนี้ รู้สึกสนุกมากๆ มีเรื่องที่ลำบากจนอยากจะร้องไห้บ้างเหมือนกัน เรื่องที่เซ็งๆ ก็มีบ้างระหว่างทางที่แต่งๆ ไป แอบนอกใจไปหาเด็กก็มีนะ (แต่ตอนนี้คิดถึง Todokanai มากเลยล่ะ) แต่โดยรวมแล้วเป็นประสบการณ์ใหม่ที่แปลกดี น่าสนใจมากเลยนะเนี่ย อ้อ .. เรื่องที่ใหม่อีกอย่างก็คือนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ปต่งฟิคร่วมกัคนอื่น ... โอ้เป็นการทำงานร่วมกันที่นานมากเลยน้าเนี่ย ชั้เคยนึกสงสัยมากเลยว่าถ้าเราไม่ได้ตกลงว่าจะแต่งฟิคด้วยกัน เราจะสนิทกันขนาดนี้รึเปล่า?

แล้วก็เรื่องที่เห็นกี่ทีก็รู้สึกขำทุกทีก็คือลำดับของเนื้อเรื่อง ก็อยากที่บอกไปตั้งแต่แรกแล้วว่ามันเป็นชิ้นๆ จริงๆ แล้วมันไมได้ลำดับเวลาไว้หรอกนะ เรื่องที่ทุกคนได้อ่านก่อน ไม่จำเป็นว่าต้องแต่งไว้นานที่สุด มันอาจจะเป็นฟิคที่เพิ่งแต่งเสร็จเมื่อ 3 วันที่แล้วก็ได้ 55555 แล้วฟิคที่แต่งไว้นานที่สุดอาจจะลงเป็นเรื่องสุดท้ายก็ได้

แต่อย่างไรก็ตามการลงฟิคของเราก็คงจะลงตามเทศกาลหรือเหตุการณ์สำคัญต่างๆ ของทั้งป๋ษและแกรก เช่น วันเกิดป๋า วันเกิดแกรก วันเกิดฮิเดะ วันเกิดคุณคามิ วันวามเลนไทน์ อะไรเถือกนี้แหละ คิกๆๆ ดูแล้วเหมือนแต่งฟิคตามเทศกาลเลย 5555 ตลกดี

โดยรวมแล้วชั้นว่าการได้ฟิคร่วมกัยซัทจังได้อะไรมากกว่าฟิคนะ คิกๆๆ การได้พบกับคนี่สุดยอดยิ่งกว่าเราเป็นการพัฒนาตัวเองในรูปแบบหนึ่ง ชั้นเห็นด้วยกับความคิดอีแกรกนะเนี่ยคิกๆๆ

ว่าแต่.... หลังจากนี้จะมีใครเรียกป๋าว่าหนุ่มทอผ้า และเรียกอีแกรกว่าหนุ่มเลี้ยงวัวบ้างไหมหนอคิกๆๆ แอบหวังไงเล็กน้อย เพราะชั้นชอบมุกนี้มากมาย 55555

เอาล่ะสุดท้ายแล้วซัทจางงง เธอมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับโปรเจคอันยาวไกลของเราไหมจ๊ะท หรือว่าเธอจะเป็นคนอธิบายว่าชื่อเรื่อง ซี่รี่ย์นี้เราเอามาจากไหนกัน คิกๆๆ

มาตอบคำถามก่อนเป็นอย่างแรก... อยากรู้เหรอว่าชื่อซีรี่ย์เรื่องนี้ของพวกเรามาจากไหน..?

มันเริ่มมาจาก อัลบั้ม Eternal Melody ของป๋า + เพลง Dears ของ Gackt นะสิ ส่วนชื่อตอนก็ขออุบไว้ก่อนละกัน เพราะมันเป็นไคลแม็กซ์ของเรื่อง ไว้จะมาเฉลยทีหลัง

Mikoto พิมพ์ว่า:

ความจริงแล้วมันเป็นโปรเจคที่เริ่มเอาไว้เมื่อครึ่งปีก่อน หลังจากล้มฟิค 60 หน้าที่เป็น AU ลง ในคืนหนึ่งขณะที่เรากำลังโทรคุยกันระหว่างที่ชาวบ้านหลับกันหมดแล้ว ซัทจังเธอก็เปรยออกมาว่าเธออยากแต่งฟิคอิงวง

แหมมม.... เราไม่ได้ล้มสักหน่อย แค่ดองไว้ก่อน ค่อยขุดมาเขียนเมื่อว่างเท่านั้นล่ะ ชักจะลืมๆ โครงเรื่องไปแล้วสิ 5555

แหมมม.... เราไม่ได้ล้มสักหน่อย แค่ดองไว้ก่อน ค่อยขุดมาเขียนเมื่อว่างเท่านั้นล่ะ ชักจะลืมๆ โครงเรื่องไปแล้วสิ 5555

Mikoto พิมพ์ว่า:

เคยทำถึงขนาดมานั่งร่างตารางงานของอีแกรกตั้งแต่มันเริ่มเข้าวงการมาจนถึงตอนนี้ เขียนคู่ไปกับป๋าว่าในช่วงเวลาเดียวกันป๋าทำอะไรอยู่บ้าง

ได้ข่าวว่ามุขนั้นล้มไม่เป็นท่า แต่มันก็ช่วยเราได้ในระดับหนึ่งเนอะ

ได้ข่าวว่ามุขนั้นล้มไม่เป็นท่า แต่มันก็ช่วยเราได้ในระดับหนึ่งเนอะ

Mikoto พิมพ์ว่า:

ได้เริ่มฟัง และ (ฟังเธอ) แปลเพลงๆ หลายๆ เพลง (โดยเฉพาะ Todokanai เพลงนั้นแทบจะท่องคำแปลได้เลย) เพื่อจะได้อินกับฟิคมากขึ้น

แกไม่นึกเห็นใจคนที่ต้องไปบากหน้าถามอาจารย์ว่า sukoshi terenagara yasashiku boku ni fureta แปลว่าอะไรบ้างเหรอ เหอะๆ

แกไม่นึกเห็นใจคนที่ต้องไปบากหน้าถามอาจารย์ว่า sukoshi terenagara yasashiku boku ni fureta แปลว่าอะไรบ้างเหรอ เหอะๆ

Mikoto พิมพ์ว่า:

สุดท้ายเราก็เลยคิดว่าถ้ามันลำบากขนาดนั้นก็ลองทำเป็นซีรี่ย์ดีกว่า เพราะซี่รี่ย์มันเป็นเรื่องสั้นๆ ที่ดำเนินอยู่ในโครงเรื่องใหญ่ ซึ่งถ้าทำแบบนี้เราสามารถที่จะควบคุมอะไรได้ง่ายกว่า (ก็แต่งเรื่องสั้นมันง่ายกว่าเรื่องยาวอีกแล้วนี่นา) แถมเบื่อเมื่อไหร่ก็สามารถหยุดได้โดยไม่ให้คนอ่านค้างคาได้ด้วย(หวังว่าคงไม่มีวันนั้นนะ) ก็เลยคิดว่าแบบนี้คงจะเหมาะกับฟิคอิงวงของเราที่สุด

ถึงจะเป็นซีรี่ย์ก็เถอะนะ ชั้นว่ายังไงคนอ่านก็ค้างคาว่ะ แต่ทำไงได้ ฟิคเรามันไหลไปตามเวลานี่นะ ตราบใดที่ป๋ากะอีแกรกไม่ออกงาน เราก็หาเรื่องจิ้นได้ยาก แต่ที่เราทำเป็นซีรี่ย์เพราะมันควรคุมโครงเรื่องได้ดีกว่ามากกว่า นึกจะแต่งตอนจบก่อนจุดเริ่มต้นก็ยังได้ (แล้วค่อยเอาเป็นชิ้นๆ มาตัดแปะทีหลัง) เราว่ามันช่วยกระตุ้นจินตนาการในการเขียนต่างหาก

ถึงจะเป็นซีรี่ย์ก็เถอะนะ ชั้นว่ายังไงคนอ่านก็ค้างคาว่ะ แต่ทำไงได้ ฟิคเรามันไหลไปตามเวลานี่นะ ตราบใดที่ป๋ากะอีแกรกไม่ออกงาน เราก็หาเรื่องจิ้นได้ยาก แต่ที่เราทำเป็นซีรี่ย์เพราะมันควรคุมโครงเรื่องได้ดีกว่ามากกว่า นึกจะแต่งตอนจบก่อนจุดเริ่มต้นก็ยังได้ (แล้วค่อยเอาเป็นชิ้นๆ มาตัดแปะทีหลัง) เราว่ามันช่วยกระตุ้นจินตนาการในการเขียนต่างหาก

Mikoto พิมพ์ว่า:

เรื่องที่ใหม่อีกอย่างก็คือนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ปต่งฟิคร่วมกัคนอื่น ... โอ้เป็นการทำงานร่วมกันที่นานมากเลยน้าเนี่ย ชั้เคยนึกสงสัยมากเลยว่าถ้าเราไม่ได้ตกลงว่าจะแต่งฟิคด้วยกัน เราจะสนิทกันขนาดนี้รึเปล่า?

แต่สำหรับเรา มันเป็นครั้งแรกที่แต่งฟิคคุ่กับคนอื่นแล้วสำเร็จออกมาเป็นชิ้นงานแบบนี้ล่ะ เคยมีความพยายามหลายครั้งแต่ล้มเหลวไม่เป็นท่า

แต่สำหรับเรา มันเป็นครั้งแรกที่แต่งฟิคคุ่กับคนอื่นแล้วสำเร็จออกมาเป็นชิ้นงานแบบนี้ล่ะ เคยมีความพยายามหลายครั้งแต่ล้มเหลวไม่เป็นท่า

Mikoto พิมพ์ว่า:

ถ้าเราไม่ได้ตกลงว่าจะแต่งฟิคด้วยกัน เราจะสนิทกันขนาดนี้รึเปล่า?

ก็ไม่แน่เหมือนกันนะ เพราะเรารู้จักกันเพราะอีแกรกไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่เพราะฟิคซะหน่อย แต่ฟิคมันทำให้เรามีเรื่องคุยมากขึ้นเท่านั้นล่ะ

ก็ไม่แน่เหมือนกันนะ เพราะเรารู้จักกันเพราะอีแกรกไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่เพราะฟิคซะหน่อย แต่ฟิคมันทำให้เรามีเรื่องคุยมากขึ้นเท่านั้นล่ะ

Mikoto พิมพ์ว่า:

เรื่องที่ทุกคนได้อ่านก่อน ไม่จำเป็นว่าต้องแต่งไว้นานที่สุด มันอาจจะเป็นฟิคที่เพิ่งแต่งเสร็จเมื่อ 3 วันที่แล้วก็ได้ 55555 แล้วฟิคที่แต่งไว้นานที่สุดอาจจะลงเป็นเรื่องสุดท้ายก็ได้

ไม่อยากบอกเลยว่า พวกเราเริ่มเขียนเรียงจาก ตอนที่ 2-> 3-> 2.5-> 1-> 2.75-> 4 ตามลำดับ 5555555555555555555555
ยิ่งตอนที่ 2 นี่เราดองไว้ตั้งแต่ประมาณเดือนนี้ของปีที่แล้ว ครบรอบ 1 ปีพอดี แล้วโครงเรื่องเดิมของตอนนั้นก็ไม่ใช่แบบนี้เลย แต่โครงเรื่องหลักยังคงอยุ่ พอดีเห็นว่ามันเข้ากับช่วงนี้พอดีเลยเอามายุบรวมซะเลย คริๆ ที่จริงเรื่องนี้เราก็มีการเอาพล๊อตย่อยๆ ของเราและมี่จังมารวมในเรื่องเดียวหมดเลย(พวก .5 ทั้งหลายนั่นล่ะตอนนี้ยังไม่ชัวร์เลยยังไม่ตั้งเป็นชื่อตอนใหญ่) สรุปแล้วนี่เแป็นซีรี่ย์เรื่องยาววววมากกกกกกก นะ จะเขียนจนกว่าพวกเราหรืออีแกรกกะป๋าจะตายไปข้างนั่นล่ะ

ไม่อยากบอกเลยว่า พวกเราเริ่มเขียนเรียงจาก ตอนที่ 2-> 3-> 2.5-> 1-> 2.75-> 4 ตามลำดับ 5555555555555555555555
ยิ่งตอนที่ 2 นี่เราดองไว้ตั้งแต่ประมาณเดือนนี้ของปีที่แล้ว ครบรอบ 1 ปีพอดี แล้วโครงเรื่องเดิมของตอนนั้นก็ไม่ใช่แบบนี้เลย แต่โครงเรื่องหลักยังคงอยุ่ พอดีเห็นว่ามันเข้ากับช่วงนี้พอดีเลยเอามายุบรวมซะเลย คริๆ ที่จริงเรื่องนี้เราก็มีการเอาพล๊อตย่อยๆ ของเราและมี่จังมารวมในเรื่องเดียวหมดเลย(พวก .5 ทั้งหลายนั่นล่ะตอนนี้ยังไม่ชัวร์เลยยังไม่ตั้งเป็นชื่อตอนใหญ่) สรุปแล้วนี่เแป็นซีรี่ย์เรื่องยาววววมากกกกกกก นะ จะเขียนจนกว่าพวกเราหรืออีแกรกกะป๋าจะตายไปข้างนั่นล่ะ

Mikoto พิมพ์ว่า:

แต่อย่างไรก็ตามการลงฟิคของเราก็คงจะลงตามเทศกาลหรือเหตุการณ์สำคัญต่างๆ ของทั้งป๋ษและแกรก เช่น วันเกิดป๋า วันเกิดแกรก วันเกิดฮิเดะ วันเกิดคุณคามิ วันวามเลนไทน์ อะไรเถือกนี้แหละ คิกๆๆ ดูแล้วเหมือนแต่งฟิคตามเทศกาลเลย 5555 ตลกดี

คริๆ ก็ชั้นตั้งใจนี่ เวลาเขียนตามเทศกาลมันจะอินกับความรู้สึกตอนนั้นดีออกไม่ใช่เหรอ

คริๆ ก็ชั้นตั้งใจนี่ เวลาเขียนตามเทศกาลมันจะอินกับความรู้สึกตอนนั้นดีออกไม่ใช่เหรอ

Mikoto พิมพ์ว่า:

โดยรวมแล้วชั้นว่าการได้ฟิคร่วมกัยซัทจังได้อะไรมากกว่าฟิคนะ คิกๆๆ การได้พบกับคนี่สุดยอดยิ่งกว่าเราเป็นการพัฒนาตัวเองในรูปแบบหนึ่ง ชั้นเห็นด้วยกับความคิดอีแกรกนะเนี่ยคิกๆๆ

แหมมมมม.... ที่จริงชั้นก็พัฒนาเหมือนกันนะ ตอนนี้เขียนได้ไม่แข็งมากแล้ว เดี๋ยวนี้สามารถแทนความรู้สึกตัวเองเป็นความรู้สึกของอีแกรกได้อย่างง่ายดาย สามารถบรรยายยาวเป็นหน้าได้โดยที่ไม่รุ้สึกอะไร หุๆ

แหมมมมม.... ที่จริงชั้นก็พัฒนาเหมือนกันนะ ตอนนี้เขียนได้ไม่แข็งมากแล้ว เดี๋ยวนี้สามารถแทนความรู้สึกตัวเองเป็นความรู้สึกของอีแกรกได้อย่างง่ายดาย สามารถบรรยายยาวเป็นหน้าได้โดยที่ไม่รุ้สึกอะไร หุๆ

Mikoto พิมพ์ว่า:

ว่าแต่.... หลังจากนี้จะมีใครเรียกป๋าว่าหนุ่มทอผ้า และเรียกอีแกรกว่าหนุ่มเลี้ยงวัวบ้างไหมหนอคิกๆๆ แอบหวังไงเล็กน้อย เพราะชั้นชอบมุกนี้มากมาย 55555

หมายเหตุ.. เดี๋ยวจะไม่เข้าใจกัน กิจการบ้านป๋าสมัยเด็กคือร้านขายกิโมโนล่ะ



เอาล่ะสุดท้ายแล้วววว.... เรารุ้สึกสนุกจริงๆ นะ กับการเอาความจริงมาตีแผ่ให้โลกรับรู้เนี่ย ไม่อยากจะบอกเลยว่า สัดส่วนความจริงกับฟิคแทบจะเป็น 80/20 เราแทบไม่ได้แต่งเสริมเพิ่มอะไรมากมายเลย ที่เขียนอยุ่เนี่ยแทบจะเป็นคำพูดของอีแกรกกับป๋าจริงๆ ทั้งนั้น เราแค่เอามันมาโยงๆ ให้เข้ากันเท่านั้นเอง เป็นเรื่องที่สนุกจริงๆ เลยน้าาาา การทำแบบนี้อ่ะ สักวันเราอาจจะเขียนจนเชื่อว่าฟิคเป็นเรื่องจริงก็ได้นะเนี่ย 555

หมายเหตุ.. เดี๋ยวจะไม่เข้าใจกัน กิจการบ้านป๋าสมัยเด็กคือร้านขายกิโมโนล่ะ



เอาล่ะสุดท้ายแล้วววว.... เรารุ้สึกสนุกจริงๆ นะ กับการเอาความจริงมาตีแผ่ให้โลกรับรู้เนี่ย ไม่อยากจะบอกเลยว่า สัดส่วนความจริงกับฟิคแทบจะเป็น 80/20 เราแทบไม่ได้แต่งเสริมเพิ่มอะไรมากมายเลย ที่เขียนอยุ่เนี่ยแทบจะเป็นคำพูดของอีแกรกกับป๋าจริงๆ ทั้งนั้น เราแค่เอามันมาโยงๆ ให้เข้ากันเท่านั้นเอง เป็นเรื่องที่สนุกจริงๆ เลยน้าาาา การทำแบบนี้อ่ะ สักวันเราอาจจะเขียนจนเชื่อว่าฟิคเป็นเรื่องจริงก็ได้นะเนี่ย 555